 |
|
|---|---|
| ||||
Hoofdmenu
Navigatie
Internationaal
Canada VS afdelingen
California Affiliates
Smokers' Club
Forces Nederland |
Wijziging tabakswetDoor de minister voorgestelde wijzigingen (Memorie van Toelichting): § 5. RookverbodenHArtikel 10 wordt als volgt gewijzigd: 1. In het eerste lid wordt «zonder dat daarbij hinder van het gebruik van tabaksprodukten wordt ondervonden» vervangen door: zonder daarbij hinder of overlast van roken te ondervinden. 2. In het tweede lid wordt: – na «het instellen» ingevoegd: , aanduiden; IIn artikel 11, eerste lid, wordt: – twee maal voor «inrichtingen» ingevoegd: gebouwen of; – na «gezondheidszorg,» ingevoegd: welzijn,; – voor «sport» ingevoegd: kunst en cultuur,. JNa artikel 11 wordt een artikel ingevoegd, luidende: Artikel 11a 1. Bij algemene maatregel van bestuur kunnen:
10 of 11 – het beheer hebben over voor het publiek toegankelijke gebouwen, voor zover die gebouwen behoren tot bij algemene maatregel van bestuur aangewezen categorieën, worden verplicht tot het treffen van maatregelen als bedoeld in artikel 10, eerste lid. 2. Artikel 10, tweede lid, is van overeenkomstige toepassing. KNa het nieuwe artikel 11a wordt een nieuwe paragraaf ingevoegd, luidende: § 6. Bestuurlijke boetenArtikel 11b 1. Ter zake van de in de bijlage omschreven overtredingen kan Onze Minister een boete opleggen aan de natuurlijke of rechtspersoon aan welke de overtreding kan worden toegerekend. 2. De hoogte van de boete wordt bepaald op de wijze als voorzien in de bijlage, met dien verstande dat de wegens een afzonderlijke overtreding te betalen geldsom ten hoogste f 10 000 bedraagt. 3. Onze Minister kan de boete lager stellen dan in de bijlage is bepaald, indien het bedrag van de boete in een bepaald geval op grond van bijzondere omstandigheden onevenredig hoog moet worden geacht. 4. De werkzaamheden in verband met de uitvoering van het eerste lid worden verricht door personen die niet betrokken zijn geweest bij de opstelling van het in artikel 11f bedoelde rapport en het daaraan voorafgaande onderzoek. 5. De bevoegdheid tot het opleggen van een boete vervalt, indien ter zake van de overtreding op grond waarvan de boete kan worden opgelegd een strafvervolging tegen de overtreder is ingesteld en het onderzoek ter terechtzitting een aanvang heeft genomen, dan wel het recht tot strafver-volging is vervallen ingevolge artikel 74 van het Wetboek van Strafrecht. 6. In afwijking van het eerste lid kan de overtreding niet met een boete worden afgedaan, indien de in de bijlage ter zake van de overtreding voorziene boete aanmerkelijk wordt overschreden door het met de overtreding behaalde economische voordeel. 7. Het recht tot strafvervolging vervalt indien Onze Minister reeds een boete heeft opgelegd. Artikel 11c 1. De bijlage bepaalt bij elke daarin omschreven overtreding het bedrag van de deswege op te leggen boete. 2. Bij algemene maatregel van bestuur kan de bijlage worden gewijzigd. 3. Een krachtens het tweede lid vastgestelde algemene maatregel van bestuur treedt niet eerder in werking dan acht weken na de datum van uitgifte van het Staatsblad, waarin hij is geplaatst. Van de plaatsing wordt onverwijld mededeling gedaan aan de beide Kamers der Staten-Generaal. 4. Een algemene maatregel van bestuur als bedoeld in het tweede lid wordt vastgesteld op voordracht van Onze Minister, in overeenstemming met Onze Minister van Justitie. Artikel 11d Degene jegens wie een handeling is verricht, waaraan hij in redelijkheid de gevolgtrekking kan verbinden dat hem wegens een overtreding een boete zal worden opgelegd, is niet verplicht ter zake daarvan enige verklaring af te leggen. Hij wordt hiervan in kennis gesteld alvorens hem mondeling om informatie wordt gevraagd. Artikel 11e 1. Indien Onze Minister voornemens is een boete op te leggen, geeft hij de persoon, bedoeld in artikel 11b, eerste lid, daarvan kennis onder vermelding van de gronden waarop het voornemen berust. 2. In afwijking van afdeling 4.1.2 van de Algemene wet bestuursrecht stelt Onze Minister de persoon in de gelegenheid om binnen een redelijke termijn naar keuze schriftelijk of mondeling zijn zienswijze naar voren te brengen voordat de boete wordt opgelegd. 3. Onze Minister kan toepassing van het tweede lid achterwege laten voor zover de persoon reeds eerder in de gelegenheid is gesteld zijn zienswijze naar voren te brengen en zich sindsdien geen nieuwe feiten of omstandigheden hebben voorgedaan. 4. Indien de persoon zijn zienswijze mondeling naar voren wil brengen en de Nederlandse taal onvoldoende begrijpt, draagt Onze Minister op zijn verzoek zorg voor benoeming van een tolk die hem kan bijstaan, tenzij redelijkerwijs kan worden aangenomen dat daaraan geen behoefte bestaat. Artikel 11f 1. Indien een krachtens artikel 13 aangewezen ambtenaar vaststelt dat een in de bijlage omschreven overtreding is begaan, maakt hij daarvan een rapport op. 2. Het rapport vermeldt in ieder geval:
3. Het rapport wordt toegezonden aan Onze Minister. 4. Een afschrift van het rapport wordt toegezonden of uitgereikt aan de overtreder. 5. Op verzoek van de persoon, bedoeld in artikel 11b, eerste lid, die het rapport wegens zijn gebrekkige kennis van de Nederlandse taal onvoldoende begrijpt, draagt Onze Minister er zoveel mogelijk zorg voor dat de inhoud van het rapport aan die persoon wordt medegedeeld in een voor hem begrijpelijke taal. Artikel 11g 1. Onze Minister legt de boete op bij beschikking. 2. De beschikking vermeldt in elk geval:
3. Op verzoek van de persoon, bedoeld in artikel 11b, eerste lid, die de beschikking wegens zijn gebrekkige kennis van de Nederlandse taal onvoldoende begrijpt, draagt Onze Minister er zoveel mogelijk zorg voor dat de inhoud van de beschikking aan die persoon wordt medegedeeld in een voor hem begrijpelijke taal. Volledig voorstel (PDF) Memorie van ToelichtingEen aantal sprekende onderdelen zijn hier te lezen: "Het roken is niet alleen schadelijk voor de gezondheid van de roker. Ook niet-rokers kunnen gezondheidsschade ondervinden door tabaksrook van anderen, zo blijkt uit wetenschappelijke bevindingen. Dit geldt met name voor de werkplek waar rokers en niet-rokers gedwongen zijn om door de week vrijwel dagelijks voor langere tijd met elkaar samen te zijn." .... Rookverboden Het regelmatig blootstaan aan tabaksrook heeft een nadelige invloed op de gezondheid en het welbevinden, in het bijzonder voor de meest kwetsbare groepen, zoals CARA-patiënten, zwangere vrouwen en kinderen. Tabaksrook vormt op de arbeidsplaats, in openbare gelegenheden en thuis een zeer groot, zo niet het grootste binnenmilieuprobleem. In tabaksrook zitten ruim 50 kankerverwekkende bestanddelen. Voor deze stoffen bestaan, in tegenstelling tot andere schadelijke stoffen, geen drempelwaarden, waaronder ze geen gevaar met zich zouden brengen en niet meer schadelijk (onder meer kankerverwekkend) voor de gezondheid zouden zijn. Passief roken kan nauwelijks vermeden worden en elke mate van blootstelling aan tabaksrook geeft een verhoogd risico op onder meer longkanker. Rookverboden leveren een bijdrage aan de doelstellingen van het tabaksontmoedigingsbeleid. Rokers worden aldus nadrukkelijk geconfronteerd met een maatregel, die een negatief oordeel inhoudt ten opzichte van het roken. Hierdoor kan de motivatie toenemen om geheel te stoppen of de consumptie ook in andere omstandigheden te verminderen. Zo kan een sociaal klimaat ontstaan, waarin niet-roken de norm is en het niet beginnen of stoppen met roken het gevolg. Daar komt bij dat de verhouding tussen rokers en niet-rokers in de afgelopen decennia drastisch is gewijzigd. Ruim 11 miljoen Nederlanders roken niet (meer). Vier op de vijf mensen zijn van mening dat niet-rokers doorgaans hinder ondervinden van tabaksrook. Ook de rokers zèlf vinden dat. Het is dus noodzakelijk om de belangen van de niet-roker geprononceerder voorop te zetten. Zodoende krijgen niet-rokers meer recht op schone lucht. De regering is dan ook van mening dat de niet-roker, meer dan thans het geval is, er recht op heeft dat zijn gezondheid zoveel mogelijk wordt beschermd tegen de ongewilde en vermijdbare schadelijke invloeden van andermans tabaksrook. Met dit wetsvoorstel beoog ik een verdere bijdrage te leveren door maatregelen te treffen ter aanscherping, uitbreiding en sanctionering van de wettelijke rookverboden. Zo kunnen schade, hinder en overlast voor de niet-roker meer dan nu worden voorkomen, hetgeen de bescherming van zijn lichamelijke integriteit, casu quo van zijn recht op schone lucht, ten goede komt. Overigens is het betrachten van voorkomendheid jegens en het ontzien van de ander een noodzaak voor de leefbaarheid van onze maatschappij. Allereerst zijn de inrichtingen voor kunst en cultuur in artikel 11 toegevoegd aan de opsomming van categorieën van instellingen, waarvoor de verplichting geldt om een rookverbod in te voeren. Deze horen, mede op grond van de noodzakelijke rechtsgelijkheid met andere van overheidswege of in de premiesfeer gefinancierde instellingen, daarin thuis. Bovendien bereikten mij in de afgelopen jaren regelmatig klachten van theater- en schouwburgbezoekers, die in de pauzes veel hinder ondervinden van tabaksrook. Ik zal de algemene maatregel van bestuur alleen laten gelden voor direct of indirect gesubsidieerde instellingen voor kunst en cultuur. Zo’n 40% van de werknemers wordt elke werkdag op hun arbeidsplaats blootgesteld aan tabaksrook. Behalve schadelijk is passief roken ook een bron van ongemak en een bedreiging van het welbevinden en functioneren van de werknemer. Recent onderzoek laat zien dat maar liefst twee derde van de niet rokende werknemers soms tot vaak hinder ondervindt van tabaksrook op het werk. Dit kan variëren van hardnekkig aanhoudende stank tot irritatie van ogen, neus en keel. Tabaksrook vermindert het smaakvermogen en kan hoofdpijn, misselijkheid en duizeligheid veroorzaken. Een en ander vormt voor de regering voldoende aanleiding om in de Tabakswet een grondslag voor te stellen ten einde werkgevers in vooral de particuliere sector bij algemene maatregel van bestuur te kunnen verplichten zodanige maatregelen te treffen dat werknemers in staat zijn hun werkzaamheden te verrichten zonder daarbij hinder en overlast van roken door collega’s te ondervinden. (Voor de instellingen, diensten en bedrijven die door de Staat en de openbare lichamen worden beheerd en voor de categorieën van inrichtingen die bij algemene maatregel van bestuur krachtens artikel 11, eerste lid, van de Tabakswet zijn aangewezen, geldt ingevolge artikel 10, eerste lid, van de Tabakswet al sinds 1 januari 1990 dat de werkzaamheden daarin moeten kunnen worden verricht zonder dat daarbij hinder van het gebruik van tabaksproducten wordt ondervonden.) Of het op korte termijn daadwerkelijk tot zo’n besluit zal komen, hangt primair af van de sociale partners. Gelukkig komen er langzamerhand wat meer bedrijven die ter zake maatregelen en voorzieningen treffen. Het is de vraag of dit snel genoeg gaat. Het al in de Tabaksnota aangekondigde monitor-onderzoek van de Arbeidsinspectie dat de Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid mede namens mij op 1 december 1998 aan u heeft aangeboden, verschaft meer duidelijkheid over de stand van zaken. Uit dit rapport «Roken op het werk» blijkt dat 51% van de bezochte bedrijven (n = 1500) maatregelen heeft genomen met betrekking tot roken op het werk. Als belangrijkste redenen worden genoemd: gezondheids-bescherming van niet-rokers, klantvriendelijkheid, veiligheid en hygiëne. Van de bedrijven die maatregelen hebben genomen, geeft 54% aan dit gedaan te hebben ter bescherming van de gezondheid van de niet rokende werknemers. Dit betekent dat 28% van alle bezochte bedrijven een rookbeleid (maatregelen ter gezondheidsbescherming) heeft. Grotere bedrijven hebben vaker een rookbeleid dan kleinere bedrijven. Van de bedrijven met 5 tot 10 werknemers heeft slechts 18% een rookbeleid. Voor bedrijven met 10 tot 100 werknemers en 100 en meer werknemers is dat respectievelijk 34% en 58%. Ook per sector zijn er aanzienlijke verschillen waar te nemen: landbouw en visserij (11%), bouw (13%), horeca (17%), financiële en zakelijke dienstverlening (41%) en niet-zakelijke dienstverlening (59%). Van de bedrijven met een rookbeleid heeft 92% een rookverbod ingesteld. Rookpauzes en voorlichting komen bij 30%, respectievelijk 27% van de bedrijven met een rookbeleid voor. Sancties worden sporadisch toegepast, namelijk bij 3% van de bedrijven. Van de bedrijven met een rookverbod hanteert 27% een volledig rookverbod voor alle werk- en openbare ruimten. Het rookbeleid is door 89% van de bedrijven mondeling overeengekomen, terwijl 23% van de bedrijven dit in het bedrijfsreglement heeft vastgelegd. Overigens blijkt uit het onderzoek verder dat van de bedrijven met een rookbeleid bijna de helft dit vanaf 1995 is gaan voeren. In dit verband is ook relevant dat het Arbeidsomstandighedenbesluit (Stb. 1997, 60) werkgevers al verplicht in ontspanningsruimten voor het doorbrengen van de pauzes doeltreffende maatregelen te nemen ter bescherming van de niet-rokers tegen hinder van tabaksrook. Omdat werknemers slechts een beperkt deel van de werkdag doorbrengen in de personeelskantine is het positieve effect van deze wettelijke bepaling beperkt doch niet zonder betekenis. Hoewel op zich juridisch mogelijk, is het naar het oordeel van de regering thans niet opportuun om een voorziening van gegarandeerd rookvrije ruimten te treffen met betrekking tot de voor het publiek toegankelijke ruimten van bedrijven met een publieksfunctie, zoals postkantoren, bankfilialen et cetera. De blootstelling aan tabaksrook voor de individuele niet-roker is daar minder frequent en van kortere duur dan op de werkplek. (Over de luchtvaart) In het najaar van 1995 hebben de regeringen van de Verenigde Staten, Canada en Australië een beroep op de Nederlandse regering gedaan om toe te treden tot een multilaterale overeenkomst inzake rookverboden op internationale passagiersvluchten tussen punten gelegen op de grondgebieden van de overeenkomst sluitende staten. De Minister van Verkeer en Waterstaat en ik hebben toen onze sympathie betuigd, maar dit verzoek niet daadwerkelijk gehonoreerd. Overigens stelt de regering met instemming vast dat inmiddels alle (grote) Nederlandse luchtvaartmaat-schappijen rookvrij vliegen. De eerder door onder meer de KLM en Transavia ingezette rookvrije vluchten hebben aangetoond dat het merendeel van de passagiers en het vliegpersoneel tevredener zijn over de luchtkwaliteit aan boord. Onderzoeken onder passagiers hebben ook uitgewezen dat een overgrote meerderheid de voorkeur geeft aan een volledig rookvrije atmosfeer aan boord. Met de rookvrije vluchten komen de luchtvaartmaatschappijen tegemoet aan de wens van passagiers en cabinepersoneel inzake een comfortabele reisomgeving die tevens een verhoogde veiligheid in de lucht biedt. Tegen de achtergrond van deze positieve en gunstige ontwikkeling meent de regering dat de noodzaak om toe te treden tot voornoemde multilaterale overeenkomst thans niet aanwezig is. Indien de huidige situatie zich ten nadele van de niet-rokende passagier ontwikkelt, kan de noodzaak ontstaan wél toe te treden tot deze overeenkomst. Het is daarom wenselijk dat in de Tabakswet nu reeds een grondslag wordt opgenomen, op grond waarvan alsdan bij algemene maatregel van bestuur spoedig een rookverbod kan worden afgedwongen. Destijds heb ik dat ook aan de Tweede Kamer toegezegd. Vandaar mijn voorstel in artikel 11a, eerste lid, onder c. Ik stel met nadruk dat deze grondslag bedoeld is als een laatste remedie, die alleen zal worden ingezet als zou blijken dat aan de belangen van passagiers niet adequaat tegemoet wordt gekomen. Het gaat mij hier slechts om het creëren van een wettelijke grondslag voor het zonodig kunnen invoeren van een rookverbod in vliegtuigen die gebruikt worden voor verkeersvluchten van Nederlandse maatschappijen tussen punten op het grondgebied van de overeenkomst sluitende partijen, indien het noodzakelijk zou zijn dat Nederland toetreedt tot deze overeenkomst. Een eventueel besluit om toe te treden tot de multilaterale overeenkomst zal in overleg met de Minister van Verkeer en Waterstaat worden genomen. Memorie van Toelichting (compleet, PDF)
| |||||
|
Zend
deze pagina naar een vriend