Hoofdmenu
Over Forces... Thema's Posters Media Vliegen Links Forces NL Forum Discussies Commentaren Steun Forces Archief Horror Stories Artikelen Analyses
Navigatie
Hoofdpagina Terug
Internationaal
Forces Psychiatry
Canada
Toronto
Manitoba (email)
Italy
New Zealand
UK (email)
Russia
VS afdelingen
California
Connecticut
Delaware
Duluth
Georgia
Indiana
Maine
Massachusetts
Minnesota
Rochester
USA
Virginia
Affiliates
Smokers' Club
NYC C.L.A.S.H.
Smoking Paradise
MA Citizens for
Freedom
Real Texas Freedom
Ontario Smoking
Forces Comité
van Aanbeveling
Forces Nederland
E-Mail:
info@forces-nl.org
| |
Hoezo, rokers bang maken?
Een deel van de jongeren rookt, drinkt alcohol, gebruikt drugs, vrijt
onveilig en doet andere dingen die volwassenen ook doen. Regelmatig winden
politici zich daarover op, onlangs weer over rokende jongeren. We zien dan
Kamerleden, ook zij die zelf roken, praten over jongeren die niet zouden moeten
roken. Journalisten melden dan dat de gezondheidsvoorlichting gefaald heeft. Dat
is kletspraat.
- Wat zijn nu de slechtste manieren om mensen van het roken af te brengen
of om jongeren niet te laten beginnen met roken?
De slechtste manier is de nadruk leggen op de akelige gevolgen van roken.
En dat is wat op dit moment overal gebeurt. De teksten op de tabakswaren zijn
hiervan het meest recente voorbeeld. Bij rokers en jonge potentiële rokers
hebben deze campagnes heel weinig effect. Angstaanjagende voorlichting heeft
meestal een averechts effect wanneer de gewenste gedragsverandering lastig is,
zoals bij roken. Daar is heel veel onderzoek naar gedaan. Al in 1964 is
aangetoond dat stevige rokers na het zien van enge plaatjes, juist méér gaan
roken. En straks zien we in heel Europa enge plaatjes op alle pakjes
sigaretten.
Verder geldt dat landelijke campagnes, ook die op radio en tv, vrijwel nooit
tot werkelijke gedragsverandering leiden omdat adviezen over hoe te stoppen
met roken niet in 30 seconden gegeven kunnen worden, ze voor iedereen anders
zijn en stoppen met roken niet iets is dat je zomaar doet. Meestal gaat er een
aantal mislukte stoppogingen aan vooraf. De enige tekst die mogelijk effect
heeft is het telefoonnummer en de website voor hulp bij stoppen. Van daaruit
kunnen mensen verder geholpen worden met nauwkeurig op de persoon afgestemde
adviezen. Vergelijk het met een huisarts die eerst het verhaal van de patiënt
aanhoort voor met een advies te komen.
- Hoe komt het dat we steeds lezen dat die enge benadering wel effect
heeft?
Omdat de mensen die verantwoordelijk zijn voor die campagnes heel
graag willen dat ze effect hebben en allerlei gegevens zó draaien dat het nog
wat lijkt. In werkelijkheid is van de Canadese of Franse of Australische
campagnes nooit aangetoond dat deze effect hebben op stoppen met roken. De
Nederlandse gegevens zoals onlangs door Defacto en het NIPO gepresenteerd,
laten volstrekt niet zien dat er feitelijk minder gerookt wordt en al helemaal
niet dat de enge teksten daarvoor verantwoordelijk zijn. Bij dit soort
campagnes is er geen vergelijkingsgroep en bovendien is op hetzelfde moment de
prijs verhoogd en zijn scherpere leeftijdsrichtlijnen uitgevaardigd.
- Weten de onderzoekers van Defacto en NIPO en de ambtenaren van VWS dat
niet?
Natuurlijk wel, maar de Tweede-Kamerleden en dus de ambtenaren willen
klinkende resultaten zien en die krijgen ze.
- Hoe moet het dan wel?
Gericht op de rokers zijn dat de volgende maatregelen: reclameverbod
(bijvoorbeeld geen sponsoring van festivals), verkoopbeperkingen (bijvoorbeeld
automaten verbieden), productregulering (kleine verpakkingen verbieden),
accijnsverhoging (elke prijsverhoging heeft effect), rookverboden (maar dan
wél erop toezien dat ze worden nageleefd), programma's voor mensen die willen
stoppen (individueel of in groepen, bijvoorbeeld via de huisarts of de
bedrijfsarts) en ten slotte massamediale ondersteunende voorlichting, die
alleen zin heeft wanneer al die eerdere dingen ook gedaan zijn. Gericht op
niet-rokende jongeren kan dat nog aangevuld worden met effectief gebleken
anti-rookles programma's voor de laatste klassen van het basisonderwijs en
gedurende het voortgezet onderwijs. Maar dan wel goed en niet halfbakken en op
vrijwillige basis zoals nu gebeurt. Natuurlijk doen de betrokkenen hun best,
maar we weten dat het alleen effectief is wanneer je het goed doet: gebaseerd
op identiteitsontwikkeling en sociale vaardigheden, intensief (ten minste tien
lessen) en elk jaar opnieuw door het een vast onderdeel van het
onderwijsprogramma te maken. Het effect is herhaaldelijk aangetoond: 50
procent minder beginnende rokers. Dat is al 25 jaar bekend, maar in Nederland
gebeurt het nog steeds niet systematisch.
- Waarom niet?
Kennelijk vinden de politici die zich zo druk maken het niet nodig om dat
verplicht te stellen in het onderwijs. Om maar niet te spreken over de eerder
genoemde maatregelen. Veel te betuttelend natuurlijk, vooral veel
'voorlichting' geven via de media en dan vooral voorlichting die er heerlijk
eng uitziet en wat doet het ertoe dat het niet werkt? De tabaksindustrie is
ook heel erg vóór massamediale voorlichting en tegen effectieve maatregelen,
dus dat komt goed uit.
- Conclusie?
Zeur niet over jongeren die roken en zeur ook niet over
gezondheidsvoorlichters, dat ze hun werk niet goed doen. Zorg dat effectieve
maatregelen genomen worden aangevuld met effectieve programma's. Houd op met
die enge teksten en plaatjes, het is al jaren bekend hoe het wél moet. Dat
kost een beetje, maar dan heb je ook wat. Het kan gemakkelijk uit de accijns
betaald worden, dat is ook rechtvaardig naar de accijnsbetalende rokers toe.
Gerjo Kok en Rob Ruiter zijn verbonden aan de afdeling experimentele
psychologie aan de Universiteit Maastricht.
Bron: NRC Handelsblad, 12-12-2002
|