gaat het om iets meer dan de helft. Door het terugdringen van de reclame moet ook het roken verminderen.”2

Klaagster doet beroep op onderzoek van Het Nederlands Economisch Instituut over bevoordeling van de Nederlandse schatkist door roken met een bedrag van 12,6 miljard. Achmea kent dit rapport: een onderdeel van DeeI 3 (pp. 87-138) van een publicatie van de Netherlands School of Public Health, Tabaksontmoedigingsbeleid, Gezondheidsrapportage (Utrecht, 21 juli 1998, 145 pp.). Uit het volledige rapport blijken de kosten het roken het bedrag van 16,5 miljard aanmerkelijk te boven te gaan;

Achmea sluit aan bij het voornemen van de overheid de consumptie van tabaksfabrikaten terug te dringen. Verzekeraars hanteren bij een verscheidenheid aan verzekeringsproducten stimuli voor gedrag dat de verzekerde begunstigt: bonus/malus regelingen; lagere premies voor autoverzekeringen in minder risicovolle gebieden; de combinatie van een hoog eigen risicoen lagere ziektekostenpremies e.t.q.

In de gewraakte advertenties bledt Achmea aan:

“Bij Achmea geven we rokers die willen stoppen graag een steuntje in de rug. Daarom bieden we bij vrijwel al onze ziektekostenverzekerlngen een vergoeding voor een speciale cursus stoppen met roken. Wat ons betreft maken zo veel mogelijk van onze verzekerden hier gebruik van. Want als we de kosten van roken kunnen verlagen, mag stoppen met roken ons best wat kosten.”

In de headline vermeldt Achmea de omvang van de maatschappelijke belasting van roken. De advertentie pretendeert niet een maatschappelijke winst- en verliesrekening van de handel en consumptie van tabaksfabrikaten te geven. Achmea vraagt aandacht voor de financiële kosten van het roken: f 6,5 miljard.

Achmea laat de immateriële belasting van het roken onbesproken: het lijden aan gruwelijke en dodelijke ziekten. Het staat Achmea vrlj haar unique selling proposition uit te dragen door te wijzen op - vermijdbare — kosten van het roken. Achmea hoeft niet de financiële voordelen van het roken uit te meten, zoals lagere pensioenbetalingen voor het voortijdig overlijden van rokers; florerende begrafenisondernemingen; omzet van longartsen e.t.q.

Roken is de belangrijkste vermijdbare doodsoorzaak. In Nederland sterven ieder Jaar 30.000 mensen aan de gevolgen van roken.’

Speerpunt in het beleid blijft het bestrijden van roken door jongeren. ‘Kinderen worden door de tabaksindustrie verleid om op hele jonge leeftijd te gaan roken. Ook al beweert de industrie veel te doen aan het ontmoedigen van roken onder jongeren, die dertigduizend rokers die er jaarlijks sterven moeten toch weer worden vervangen door nieuwe, anders Is er straks geen afzet meer. Zolang wlj in Nederland dit product niet verbieden, zal de tabaksindustrie er alles aan doen zoveel mogelijk om te zetten.’”