Zaterdag 31-3: EO/Michiel
Forces Recensie
Sterk debuut van een nieuw programma.
Het was een verademing eens iets anders over roken op TV te zien en te
horen dan altijd weer de officiële standpunten. De beginscène gaf alvast een
goede smaakmaker waarmee de opstelling van Minister Borst op een verrassende
manier werd weergegeven:
Bejaarde man nestelt zich lekker in zijn luie stoel en verheugt zich op
wat komen gaat, het opsteken van een lekkere bolknak. Na het aansteken van de
sigaar begint achter zijn rug, boven de deur een rood alarmlichtje te branden.
Het shot verplaatst zich naar de gang waar we twee overheidsdienaren
gewapend met twee schuimblussers hard richting de kamer van onze
levensgenieter zien rennen. Je voelt aankomen wat er gaat gebeuren: met een
paar zwierige zwaaien van de schuimblussers is de sigaar gedoofd en de
bejaarde in een schaap veranderd.
Vervolgens krijgt Theo van Gogh, tijdens het hele interview met een vers
aangestoken sigaret tussen zijn vingers, de kans zich uit te laten over zijn
ervaringen met de huidige anti-roken gekte. Uiteraard krijgt Fons Nijpels van
CAN het flink te verduren: "Die lui stonden op zondagochtend plotseling
met een camera voor de deur om me de Aso prijs uit te reiken. Het is een
sekte. De niet-rokers zijn de asocialen tegenwoordig!".
Over Minister Borst: "De Amerikanen verbleken bij haar. Ik dacht dat
het daar erg was...".
 Ook de
'Deskundige' is aanwezig in de vorm van een medewerker van de Jellinek-kliniek,
het officiële afkickcentrum voor verslaafden. De TV wordt grijs van het
jargon. Uiteindelijk komt de man tot de conclusie dat er inderdaad geen
afkickcentra voor nicotineverslaafden bestaan...
In een gokpaleis legt Michiel de parallellen uit tussen het geld dat de
overheid vangt door het gokken en de ontwenningscursus die later aan de
gokverslaafde wordt gegeven. Het geld van de rokers wordt in van alles
gestopt, behalve in iets wat de roker nodig heeft.
Dat bejaarden geen schapen zijn blijkt ook uit de reportage vanuit het
bejaardentehuis (waar officieel niet gerookt mag worden). Tijdens het
dagelijkse koffiedrinken wordt menige sigaret aangestoken. Een tachtigjarige
vrouw vertelt dat ze al 60 jaar rookt. Of ze ergens last van heeft, vraag
Michiel. Ja, van haar longen een beetje, maar ze heeft er geen problemen mee.
Of de andere dames er geen last van hebben is de volgende vraag. "Nee
hoor, van mij mag ze" zegt de ene na de andere bejaarde. "Het is wel
gezellig zo".
Een andere dame, niet in het gezelschap in de koffiekamer, vertelt dat ze
een longaandoening heeft en daarom niet als er gerookt wordt aanwezig kan
zijn. Ze moeten er nog uitkomen hoe ze dat zullen regelen, zegt ze. "Moet
het roken dan niet helemaal verboden worden?", vraagt Michiel.
"Nee", zegt deze bejaarde, "Ik gun hun dat wel.".
De directrice van het bejaardentehuis vindt de maatregelen van Borst maar
niks: "Moet ik deze mensen vertellen dat ze heel wat jaren langer kunnen
leven als ze niet roken? Dat is toch onzin op hun leeftijd?". "En
als Borst nu erachter komt en een boete oplegt?" is de volgende vraag van
Michiel. "Nou, dan kijken we wel verder. We komen er hier samen wel uit.
Daar heeft Borst zich niet mee te bemoeien!".
We hebben ons kostelijk geamuseerd tijdens deze 25 minuten lange
uitzending. Op een speelse manier werd de intolerante leefwereld van Minister
Borst en de anti-rokersorganisatie CAN voor schut gezet. Hun gedachtegoed werd
tot normale proporties teruggebracht. En dat verdient navolging!
Een pluim voor de EO!
| 
Zend
deze pagina naar een vriend